ၿမန္မာ့ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ား၏အလားအလာ

မန္မာ့ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ား၏ အလားအလာ

            ေဒါက္တာ စုစုသာထြန္း

    ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္ရန္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္မ်ားမွာ ေရစူးအနက္လံုေလာက္မႈ၊ ေလဒဏ္၊ လႈိင္းဒဏ္ကာကြယ္ႏိုင္ႏႈႏွင့္ သေဘၤာအဝင္အထြက္လမ္းေၾကာင္း ေကာင္းမြန္မႈတို႔ ျဖစ္ေပသည္။ ဤအခ်က္သံုးခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုကာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေကာင္းျဖစ္ရန္ အလားအလာ႐ွိေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ဆိပ္ကမ္းမ်ားမွာ အေနာက္ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းတြင္ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းႏွင့္ အေ႐ွ႕ဘက္ ကမ္း႐ိုးတမ္းတြင္ကုလားကုတ္ဆိပ္ကမ္း၊ ထားဝယ္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ ဘုတ္ျပင္းဆိပ္ကမ္းတို႔ျဖစ္ေပသည္။


    အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ေအာင္ျမင္ေသာ သို႔မဟုတ္ လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈ႐ွိေသာ ေနနက္ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ရန္မွာ ယင္းေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို အသံုးျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ ေနနက္ဆိပ္ကမ္း၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေဒသမ်ားတြင္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္ၿပီးျဖစ္ေသာ စီးပြားးေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ား႐ွိရန္ လိုေပသည္။ လက္အေျခအေနတြင္ အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အလားအလာ႐ွိသည့္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ား၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေဒသမ်ားတြင္၊ ယင္းေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ အေျခအေနအဆင့္အတန္းမ်ားမ႐ွိေသးရာ အျခားအဆံုးျပဳႏိုင္သည့္ သုိ႔မဟုတ္ အသံုးျပဳရန္ လိုလားသည့္အဖြဲ႔အစည္း သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံမ်ား႐ွိမွသာ ေအာင္ျမင္သည့္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ားျဖစ္လာႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

    ယခုအခ်ိန္တြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားက စိတ္ဝင္းစားမႈ အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို႐ွိေသာ ျမန္မာ့ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွစ္ခုမွာ အေနာက္ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္း႐ွိ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ အေ႐ွ႕ဘက္ကမ္းေျခ႐ွိ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဤ်ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွစ္ခု၏ အေျခအေနကို ေအာက္တြင္ ေလ့လာတင္ျပသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္း

    ေက်ာက္ျဖဴ၏ေရနက္ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ရန္ အလားအလာ႐ွိမႈအေျခအေနကို ဦးစြာသံုးသပ္ခဲ့သူမွာ ၁၉၂၀ - ၂၁ ခုႏွစ္တြင္းက ေက်ာက္ျဖဴတြင္ အေရးပိုင္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ
ေမာ္ရစ္ေကာလစ္ (Morris Collis)ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီကာလတြင္ စကၤာပူကို ၿဗိတသွ်တို႔၏ အေ႐ွ႕ဖ်ားေရေၾကာင္းခံတပ္အျဖစ္ တည္ေဆာက္ရန္ လန္ဒန္႐ွိ
ေရေၾကာင္းဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီး႐ံုး (The Admiralty) ၌ စဥ္းစားမည့္ အစည္းအေဝးတစ္ရပ္ ေခၚယူထားခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္ျဖဴကို ခံတပ္တစ္ခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ေၾကာင္း အက်ဳိးအေၾကာင္း
စံုလင္စြာျဖင့္ တင္ျပခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီး႐ံုး၏ ျပန္ၾကားခ်က္မွာ လူႀကီးမင္း၏ တင္ျပခ်က္ကို အေလးထား၍စဥ္းစားပါမည္ဟု ျဖစ္ေလသည္။

ေက်ာက္ျဖဴတိုက္ပြဳဲ (Battle of Kyaukpyu, Ramree Island) ၏ သက္ေသ

    ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၂၁)ရက္ေန႔၌ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေက်ာက္ျဖဴတိုက္ပြဲ (Battle of Kyaukpyu) သည္ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
    ေအာက္ပါ သေဘၤာမ်ားစာရင္းက ေက်ာက္ျဖဴ (Harbour) သေဘၤာဆိပ္သည္ မည္မွ်က်ယ္ျပန္႔၍ (Battle Ship) အပါအဝင္ စစ္သေဘၤာတစ္ရာေက်ာ္ႏွင့္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာႀကီးမ်ား
ကိုပင္ လက္ခံႏိုင္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔သက္ေသျပခဲ့ေလသည္။

တိုက္ပြဲ၌ ပါဝင္သည့္ စစ္သေဘၤာမ်ား

    (က) ေရေၾကာင္းအေထာက္အကူအုပ္စု (Support Group)
          (၁) ကြိန္းအယ္လီဇဘတ္ --- Battle Ship
          (၂) ဖိုးဘီ ------------------ Cruiser
          (၃) ရယ္ပစ္ --------------- Destroyer
          (၄) ဖလင္မိန္ဂို ------------ Sloop
          (၅) ကစၥန ----------------- Sloop
          (၆) ေနပီယာ -------------- Destroyer (အရံ)

    (ခ) ကမ္းတက္ ေရယာဥ္အုပ္စု
        (၁) ကမ္းတက္ေရယာဥ္မ်ား (၈၈) စီး

    (ဂ) အိုပီ
        (၁) အမီယာ (ေလယာဥ္ပ်ံတင္ သေဘၤာ) (၁) စီး

    (ဃ) ကာပစ္အဖြဲ႔
         (၁) ေနာ္မန္ ----------- ဖ်က္သေဘၤာ
         (၂) ပတ္(သ္)ဖိုင္ဒါ ---- ၎
         (၃) ေရးဒါ ------------- ၎

လက္(ခ်) (LASH = Lighter Aboard Ship) စီမံကိန္း

    ၁၉၇၄ မိုးရာသီအတြင္းျပင္းထန္ေသာ ဆိုင္ကလုန္းေလမုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏိုင္ငံသို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ကယ္ဆယ္ေရး ဆန္တန္ခ်ိန္ (၁၀၀၀၀၀)ကို
ပို႔ေဆာင္ေရးကုမၸဏီက စင္ထရယ္ဂပ္(ဖ)လိုင္း (Central Gulf Line) ႏွင့္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ ေထာက္ပံ့ေပးရန္ စီစဥ္ခဲ့ေလသည္။ ကယ္ဆယ္ေရးဆန္ျဖစ္၍ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ား ေစာေစာစီးစီး
ရ႐ွိစားသံုးႏိုင္ရန္အတြက္ အလီလီတင္ပို႔ျခင္းမျပဳဘဲ၊ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ အေရာက္ပို႔ရန္စီစဥ္ခဲ့ရာ ယင္းသို႔ပို႔မည့္ေရယာဥ္ႀကီးမ်ား ဆိုက္ကပ္ႏိုင္ေသာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ား ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏိုင္ငံတြင္မ႐ွိသျဖင့္ ဘဂၤလားစေဒ့႐ွ္ႏိုင္ငံႏွင့္အနီးဆံုး အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေလ့လာခဲ့ရာ  ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေတြ႔႐ွိခဲ့ေလသည္။ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းသည္ ကုန္မ်ားကိုခ်ေပးရမည့္
ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏိုင္ငံ႐ွိ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းႏွင့္ဆိုင္လွ်င္ မိုင္ေပါင္း (၂၁၀) ခန္႔သာေဝးသည္။

    ဤကဲ့သို႔ လက္(ခ်) စီမံကိန္းမ်ဳိးျဖင့္ ကုန္ေသတၱာမ်ားကို ခ်ျခင္း၊ ေနာက္ထပ္တဆင့္ တင္ပို႔ျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္ရျခင္းမွာ ဤအႀကိမ္သည္ ပထမဆံုးျဖစ္ရာ
ဆိပ္ကမ္းအာဏာပိုင္႐ံုး (ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ မည္သည့္မွားယြင္းမႈမ်ဳိးကိုမွ် လက္မခံႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ မကုန္မီအခ်ိန္မွစ၍ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေတာ့ေလသည္။
ဤႀကိဳတင္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေရေၾကာင္းတိုင္းတာေရးလုပ္ငန္းလည္း ပါဝင္သည့္ျဖစ္ရာ ေက်ာက္ျဖဴ အမွတ္ (၁) ဆိပ္ကမ္းတံတားမွ အေနာက္ဘက္ေရေၾကာင္း (၁၈) မိုင္ (ပင္လယ္ဝမွဝင္ေရာက္
လာေသာ သေဘၤာႀကီးမ်ားအား ႀကိဳဆိုသည့္ေနရာျဖစ္သည္။ ဤေနရာမွစ၍ ဆိပ္ကမ္း႐ွိလမ္းျပ Pilot က တာဝန္ယူေမာင္းလာရန္ျဖစ္သည္။) ထိလည္းေကာင္း၊ အေ႐ွ႕ဘက္ (၂၇) မိုင္ေဝးေသာ
ကုလားပုန္းေတာင္ဆိပ္ထိလည္းေကာင္း တိုင္းတာခဲ့ရာတြင္ ေရေၾကာင္းအနက္သည္ (၁၀၅) ေပမွ (၁၆၈) ေပအထိ႐ွိသျဖင့္ မေလး႐ွားကၽြန္းဆြယ္႐ွိ မည့္သည့္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းထက္မဆို
အႏၱရာယ္ကင္းေဝးစြာ ဝင္ေရာက္ဆိပ္ကပ္ႏိုင္ေသာ ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔႐ွိခဲ့ေလသည္။ (မေလး႐ွားကၽြန္းဆြယ္တေလွ်ာက္႐ွိ သေဘၤာဆိပ္အသီးသီး၏ လပ္ခံႏိုင္သည့္ ေရစူးအနက္ပမာဏမွာ စကၤာပူ (၃၇) ေပ၊ ရန္ကုန္ ေပ (၃၀)၊ ေက်ာက္ျဖဴ (၁၀၅) ေပျဖစ္၏။)

    လက္(ခ်)စီမံကိန္းအရ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းကို ပထမဆံုးေရာက္လာေသာ သေဘၤာႀကီးမွာ ဂရိန္းအိုင္လင္ (Green Island) ျဖစ္သည္။ ဤသေဘၤာႀကီး၏အ႐ြယ္အစားမွာ အလ်ား
၉၈၂ ေပ၊ အနံ ၉၈ ေပႏွင့္ ေရစူး ၄၂ ေပ႐ွိ၍ သယ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ကုန္ေသတၱာ/ေရယာဥ္ငယ္ေလးေပါင္းမွာ (၉၂)စင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကုန္ေသတၱာ ေရယာဥ္ငယ္မ်ား၏ အ႐ြယ္အစားမွာ
အလ်ား (၆၀)ေပ၊ အနံ (၃၀)ေပ (၃) လက္မႏွင့္ အျမင့္ (၁၈) ေပစီ႐ွိၾကသည္။ (သေဘၤာႀကီးေပၚမွ ပင္လယ္ေရျပင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေရးစူး (၈) ေပ႐ွိၾကသည္။) ဤလက္(ခ်) (LASH) သေဘၤာ
ႀကီးမ်ားသည္ ေပါင္းနက္ႀကီးႏွင့္ ေပါင္းနက္ေခ်ေတာာင္အနီး၊ နဂါးေမာ္ဆိပ္ကမ္း ေရအနက္ (၂၁၅) ေပ႐ွိေသာ ေရအိုင္သို႔ေရာက္သည့္အခါ ေက်ာက္ဆူးခ်၍ ရန္နားလိုက္သည္။ မိမိႏွင့္အတူပါလာေသာ ကုန္ေသတၱာ/ေရယာဥ္ငယ္မ်ား (Lighter) ကို သေဘၤာေပၚမွ ပင္လယ္ ေရျပင္ေပၚသို႔ ခ်လိုက္သည္။ ပင္လယ္ေရျပင္သို႔ေရာက္အခါ  ယင္းကုန္ေသတၱာ ေရယာဥ္ငယ္မ်ားသည္  ေရေပၚတြင္ (၄) ခန္႔ေပၚေနေလသည္။  ဤသုိ႔ကုန္ေသတၱာ/ ေရယာဥ္ငယ္မ်ား ပင္လယ္ေရေပၚသို႔က်လာသည့္ႏွင့္ တၿပဳိင္နက္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ တြန္းသေဘၤာ/ ဆြဲသေဘၤာမ်ား ၎တို႔အား တင္ေဆာင္မည့္စက္မပါသည့္ ကုန္တင္သေဘၤာ (Flasher) ေပၚသို႔ တြန္းတင္လိုက္ၾကသည္။ Flasher ေပၚသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေသာ အလုပ္သမားမ်ားက ၎တို႔လႈပ္႐ွားမႈမ႐ွိႏိုင္ေအာင္ ခ်ည္တုတ္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးပို႔ေဆာင္ရမည့္စခန္းသို႔ ဆြဲသြားႏိုင္ရန္ အသင့္အေနထားသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့ေလသည္။

    ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းတြင္ လက္(ခ်) (LASH) စီမံကိန္းကို အသံုးခ်ခဲ့ျခင္းအားျဖင့္ ဆိပ္ကမ္း၏ ဝင္လမ္း၊ ထြက္လမ္း၊ ဆိပ္ကမ္း၏ အက်ယ္အဝန္းႏွင့္ ေရစူးအနက္တို႔ကို
ဆိပ္ကမ္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ (ရန္ကုန္)က တိုင္းထြာၿပီး ျဖစ္သည့္အျပင္ ကမၻာ႐ွိေနနက္ဆိပ္ကမ္းမ်ားကုိ အသံုးျပဳေနသည့္ ဧရာမသေဘၤာႀကီးမ်ား ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ခန္႔စီေအာင္ျမင္စြာ ဝင္/ထြက္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကို အတည္ျပဳလက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၅) ရက္ေန႔မွ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၂၁) ရက္ေန႔ထိ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းတြင္ လက္(ခ်)သေဘၤာမ်ားဝင္ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ရ႐ွိသည့္ စုစုေပါင္းဝင္ေငြမွာ (၁၉၈၈၃၄.၀၀) ေဒၚလာ ျဖစ္ေလသည္။ အေသးစိတ္ကို ေနာက္ဆက္တြဲ “က” တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

    တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံသည္ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ေပါင္း (၃၀)ခန္႔မွစ၍  ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္သို႔ လက္ေတြ႔က်က် ေျပာင္းလဲေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရာ ၎၏စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္းမွာ
ကမၻာတစ္ခုလံုး၏ အံ့ဩဖြယ္႐ွိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ (ဥပမာ ျပရေသာ္ - ၂၀၀၈ ဩဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွ ဩဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔ထိ က်င္းပခဲ့ေသာ ေႏြရာသီအိုလံပစ္ပြဲေတာ္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိသာႏိုင္ေပသည္။ ဤအိုလံပစ္ပြဲအတြက္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံေတာ္မွ သံုးစြဲခဲ့ေသာ ေငြပမာဏမွာ အေမရကိန္ေဒၚလာ ဘီလီယံေလးဆယ္ခန္႔ျဖစ္ေလသည္။ ဤပမာဏကို ယခင္လက္ခံက်င္းခဲ့ေသာ မည္သည့္ႏိုင္ငံကမွ သံုးစြဲခဲ့ျခင္းမ႐ွိေပ။ အားကစားပြဲေတာ္အတြင္း “ငွက္သိုက္ (Bird's Nest) ဟု လူအမ်ားသိ႐ွိသြားၾကေသာ ပင္မအားစကား႐ံုတစ္ခုတည္းအတြက္ပင္  အေမရကန္ေဒၚလာ သန္း (၅၀၀) ကို သံုးစြဲခဲ့ေလသည္။ ပြဲေတာ္က်င္းပၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္လည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ေ႐ႊတံဆိပ္ဆု စုစုေပါင္း (၅၁) ဆုကို ရယူခဲ့ျခင္းအားျဖင့္ ပထမအဆင့္ကို ရယူႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ သာမန္အားျဖင့္ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ ပထမအဆင့္ကိုရယူေလ့႐ွိေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံပင္ ေ႐ႊတံဆိပ္ဆု စုစုေပါင္း (၃၆) ဆုျဖင့္ ေက်နပ္ခဲ့ရေလသည္။

    ဤကဲ့သို႔ စီးပြားေရးတိုးတက္ႏႈန္းျမႇင့္လာသည့္ႏွင့္အမွ် စက္သံုးဆီမ်ားသံုးစြဲမႈအပါအဝင္ စြမ္းအင္သံုးစြဲမႈမွာလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိတိုးတက္လာခဲ့သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ တင္သြင္းခဲ့ရေသာ ေရနံစိမ္းပမာဏမွာ တန္ ၁၄၆ သန္းျဖစ္၍ တန္ဖိုးျဖင့္ အေမရကန္ေဒၚလာ (၁၅) ဘီလီယံျဖစ္ေလသည္။ ဤပမာဏမွာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကထက္ ၁၄% ပိုမိုလာခဲ့ေလသည္။ မိမိ၏ သံုးစြဲမႈႏွစ္စဥ္တိုးတက္လာမႈႏွင့္ ကမၻာႀကီး၏ ႏွစ္စဥ္ေထာက္ပံ့ႏိုင္မႈတြင္ ကန္႔သတ္ခ်က္ ႐ွိေနမႈတို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ တကယ့္လိုအပ္သည့္ စက္သံုးဆီမ်ားကို စိတ္ခ်စြာရ႐ွိႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းကႀကိဳးစားလွ်က္႐ွိေပသည္။

    တ႐ုတ္အေနျဖင့္ ၎ရ႐ွိထားသည့္ ေရနံမ်ား၏ ပင္ရင္းဌာနမွာ အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသႏွင့္ အာဖရိကေဒသတို႔ျဖစ္သည္။ ယင္းေဒသမွရ႐ွိသည့္ ေရနံအားလံုးသည္ ပင္လယ္ေရေၾကာင္းခရီးျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရာက္႐ွိလာရသည္ျဖစ္ရာ ယင္းေၾကာင္းမွာ မလကၠာေရလက္ၾကားကိုျဖတ္သန္းရေလသည္။ ဤေရလက္ၾကားသည္ သေဘၤာသြားလာမႈ အမ်ားဆံုးေရလက္ၾကားျဖစ္၍ ပင္လယ္ဓားျပမ်ား အလြန္ေပါမ်ားေသာ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ကုလသမဂၢ၏ စာရင္းဇယားမ်ားအရ သေဘၤာစီးေရ (၆၀၀၀)ေက်ာ္မွာ ဤေရလက္ၾကားတြင္ ႏွစ္စဥ္ျဖတ္သန္းလွ်က္႐ွိၿပီး ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးတစ္ခုလံုး၏ ၂၅% မွာ ဤေရလက္ၾကားကို အသံုးျပဳရေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါ႐ွိေလသည္။

    ဤသို႔ေသာအေျခအေနတြင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ေၾကာင့္ ဤေရလက္ၾကား ပိတ္ဆို႔သြားခဲ့လွ်င္ စက္သံုးဆီမ်ားျဖည့္ဆည္းမႈမွာလည္း တစ္ပါတည္းရပ္ဆိုင္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဤအေျခအေနသို႔ဆိုက္ေရာက္ျခင္းမ႐ွိေစရန္ နည္းလမ္းမွာ မလကၠာေရလက္ၾကားကို ေ႐ွာင္ကြင္းသြားလာႏိုင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေပသည္။ ဤနည္းလမ္းကိုစဥ္းစားရာတြင္ အစဥ္အလာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံမ်ားက စဥ္းစားခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ေတာင္ဘက္စြန္း၊ ေကာ့ေသာင္းေဒသ ေအာက္ဘက္ ထိုင္းကၽြန္းဆြယ္တြင္ ေနရာအက်ဥ္းဆံုးျဖစ္၍ မိုင္ ၆၀ ခန္႔သာက်ယ္ေသာ ကရားကၽြန္းဆက္ေျမ (Kra Isthmus) ကိုျဖတ္သန္းရန္ စဥ္းစားခဲ့ေလသည္။ ဤကၽြန္းဆက္ေျမကို ျဖတ္သန္းပါက အိႏၵိသမုဒၵရာဘက္မွ ပစၥည္းမ်ားကို မိုင္ ၆၀ ခန္႔ျဖတ္သန္း႐ံုျဖင့္ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ (Gulf of Thailand) သို႔ေရာက္႐ွိသြားျခင္းျဖင့္ ေနာက္တစ္ဆင့္တြင္ တ႐ုတ္ပင္လယ္သို႔ ေရာက္႐ွိသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ လမ္းအ႐ွည္ခရီးအားျဖင့္လည္း မိုင္ေပါင္း (၁၈၀၀) ခန္႔ႀကဳံ႕သြားမည္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းကို အေတာ္အေလးေပး၍ စဥ္းစားခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ကုန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ အနည္းငယ္အတြင္းက ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ေတာင္ပိုင္းေဒသေလးခုတြင္ မူစလင္ (Muslim) အစြန္းေရာက္မ်ား ထႂကြခဲ့ရာ ႏွစ္တိုင္းလိုလိုပင္ အမ်ားျပည္သူမ်ား၏ အသက္ဆံုး႐ႈံးရမႈႏွင့္ ပစၥည္းဥစၥာဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား႐ွိခဲ့ေလသည္။ ကုန္ခဲ့သည့္ေလးႏွစ္အတြင္ ျပည္သူ သံုးေထာင္ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ရသည္ဟု သိ႐ွိရပါသည္။ ဤသို႔ေသာအေျခအေနတြင္ ဤလမ္းေၾကာင္းကိုဆက္လက္မစဥ္းစားဘဲ ေနာက္ျဖစ္ႏိုင္မည့္ လမ္းေၾကာင့္တစ္ခုကို အစားထိုး႐ွာေဖြခဲ့ရာ ေက်ာက္ျဖဴလမ္းေၾကာင္းသည္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္႐ွိသည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုအျဖစ္ အေလးေပးေလ့လာသံုးသပ္လွ်က္႐ွိေနခဲ့ပါသည္။

    ေက်ာက္ျဖဴကို အဓိကႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္အခ်က္မွာ အျခားေနရာေဒသမ်ားႏွင့္ ကူးလူးဆက္သြယ္မႈ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ထီးထီးနီးပါးျဖစ္သျဖင့္ လံုၿခဳံေရး႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးအေျခအေနတြင္႐ွိျခင္း၊ လမ္းခရီးအားျဖင့္လည္း မလကၠာေရလက္ၾကားမွ သြားရသည့္ခရီးထက္ မိုင္ေပါင္း (၁၈၀၀)ခန္႔ ႀကဳံ႕သြားျခင္းတို႔ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာက္ျဖဴကိုေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ပါက အမ္းေတာင္ၾကားလမ္းမွျဖတ္၍  မင္းဘူး - မေကြးလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တ႐ုတ္ျပည္၊ ယူနန္နယ္စပ္အထိ မိုင္(၅၀၀)ႏွင့္ ယူနန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ကုန္မင္း (Kunmin) အထိ ေနာက္ထပ္ မိုင္(၄၀၀) စုစုေပါင္း မိုင္ (၉၀၀) ႐ွည္လ်ားသည့္ ပိုက္လိုင္း (Pipe Line) တစ္ခုကို ေဖာက္လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤပိုက္လိုင္းျဖတ္သန္းရမည့္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းသည္ ေတာေတာင္ထူထပ္၍ ခရီးလမ္းၾကမ္းတမ္းသည္ျဖစ္ရာ ေဖာက္လုပ္လွ်င္ ကုန္က်မည့္ခန္႔မွန္းေျခမွာ အေမရကိန္ေဒၚလာ ၂.၃ ဘီလီယံျဖစ္ေပသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာ အသံုးစရိတ္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအတြက္ မေျပာပေလာက္ေသာ အေသးအမႊား အသံုးစရိတ္ျဖစ္ေလသည္။ ပံုစံျပရေသာ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေက်ာက္မီးေသြးထုတ္လုပ္ရာေဒသတစ္ခုျဖစ္သည့္ ခ်င္ဇီျပည္နယ္ (Shanxi Provance)မွ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရကန္ေဒၚလာ ၂၄ ဘီလီယံ တန္ဖိုး႐ွိသည့္ ေက်ာက္မီးေသြးမ်ားကိုထုတ္လုပ္ခဲ့၍ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသို႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၂) ဘီလီယံကို အခြန္အျဖစ္ ေပးေဆာာင္ခဲ့ေလသည္။

ယခုျဖစ္ေပၚလာေသာ အစီအစဥ္

    ဤအေတာအတြင္း ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသတြင္ ေရနံ႐ွာေဖြေနေသာ ေဒဝူး (Daewoo International) ကုမၸဏီသည္ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္းက ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသ ေအ ၁ ႏွင့္ ေအ ၃ ကြင္းမ်ားတြင္ ဓာတ္ေငြ႔မ်ားကို စီးပြားျဖစ္ ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိခဲ့ေလသည္။  ေတြ႔႐ွိခဲ့သည့္ပမာဏမွာ ၅.၇ မွ ၁၀.၀ တီစီအက္ (ဖ္)  (Trillion Cube Feet) ျဖစ္သျဖင့္ ေဒသအတြင္း႐ွိ တ႐ုတ္၊ မေလး႐ွားႏိုင္ငံႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမ်ားမွ  ေရနံႏွင့္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ကုမၸဏီအမ်ားအျပားက ခ်က္ခ်င္းပင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ ဆႏၵျပဳခဲ့ၾကေလသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ေရနံကုမၸဏီ၊ စီအင္အိုအိုစီ (CNOOC) ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့ေရနံဓာတ္ေငြ႔႐ွာေဖြေရး MOGE (Myanmar Oil and Gas Exploration) အဖြဲ႔ႏွင့္ ထုတ္လုပ္မႈခြဲေဝခံစားျခင္းစာခ်ဳပ္ (PSC) ကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အေစာဆံုး လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေလသည္။ တ႐ုတ္ေနာက္မွကပ္၍ လိုက္ပါလာေသာ အျခားကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အိႏၵယကုမၸဏီ အီးအိုစီ (Essar Oil Company) ျဖစ္၍ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ျမန္မာကုမၸဏီျဖစ္ေသာ MOGE ႏွင့္ထုတ္လုပ္မႈခြဲေဝစားျခင္း စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုေသာ အိႏၵိယကုမၸဏီမွာ GAIL ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ေနာက္ထပ္လိုက္ပါလာေသာ တ႐ုတ္ေရနံကုမၸဏီမွာ CNPC (China National Petroleum Corporation) ျဖစ္၍ ကြင္းအမွတ္ ေအဒီ ၁၊ ေအဒီ ၆ ႏွင့္ ေအဒီ ၈ တို႔ကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးလက္မွတ္ေရးထိုးသည့္အဖြဲ႔သည္ကား မေလး႐ွားကုမၸဏီ ရင္ဘူနန္ပဲထ႐ုိဂက္(စ္) (Rimbunan Petrogas Ltd.) ျဖစ္၍ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ ေရးထုိးခဲ့ေလသည္။  ၎ရ႐ွိေသာ လုပ္ကြက္မွာ ေအ - ၅ လုပ္ကြက္ျဖစ္ေလသည္။

    အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ေအ - ၁ ႏွင့္ ေအ - ၃ လုပ္ကြက္တို႔မွ ထြက္လာေသာ ဂက္(စ္)မ်ားကို ဝယ္ယူရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ၾကရာတြင္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီျဖစ္သည့္ CNPC က ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂၃) ရက္ေန႔က ေရးထိုးခဲ့ေသာ နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာ (Memorandum of Understanding) အရ ယင္းဝယ္ယူမည့္ ဂက္(စ္)မ်ားကို  တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းသို႔ ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖင့္ေပးပို႔မည္ျဖစ္ပါသည္။ ပိုက္လိုင္းမ်ားတည္ေဆာက္ရန္မွာ ၃-၄ ႏွစ္ခန္႔ၾကာမည္ဟုခန္႔မွန္း၍ ဂက္(စ္)ထြက္သည့္လုပ္ကြက္မ်ားကို ဂက္(စ္) ထုတ္လုပ္သည့္ ပံုမွန္လုပ္ကြက္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ရန္ႏွင့္ ပိုက္လိုင္းမ်ားတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄ ဘီလီယံခန္႔ ကုန္က်လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကပါသည္။

ယခင္အစီအစဥ္ႏွင့္ ယခုအစီအစဥ္

    တ႐ုတ္၏ဦးတည္ေနေသာ မူလေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ လမ္းေၾကာင္းကို သတၱဳခ်၍ၾကည့္ပါလွ်င္ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ပါဝင္ေၾကာင္း သိသာႏိုင္ပါသည္။ ပထမအဆင့္မွာ ေရနံရ႐ွိမည့္ အေ႐ွ႔အလယ္ပိုင္းႏွင့္ အာဖရိကေဒသမွ ေရနံမ်ားကို အႏၱရာယ္မ်ားေသာ မလကၠာေရလက္ၾကားမွတစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္းတင္ပို႔ျခင္းမျပဳဘဲ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းသို႔ တင္ပုိ႔ရန္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္မွာ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းမွတစ္ဆင့္ ယူနန္နယ္၏ၿမိဳ႕ေတာ္ ကုန္မင္းသို႔ ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖင့္ တင္ပို႔ရန္ျဖစ္ေပသည္။ ယခုျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနႏွင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၂၃) ရက္က လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေသာ နာလည္းလည္မႈစာခၽြန္တုိ႔အရ ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသမွ ထြက္႐ွိမည့္ ဂက္(စ္)မ်ားကို ပိုက္လိုင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းေဒသ႐ွိ ယူနန္နယ္ထဲသို႔ တင္ပို႔မည္ျဖစ္ေပသည္။

    အမွန္အားျဖင့္ ရခိုင္ေဒသမွထြက္႐ွိသည့္ ဂက္(စ္)မ်ားကို ပိုက္လိုင္းျဖင့္ ကုန္မင္းသို႔ေတာက္ေလွ်ာက္ေပးပို႔ႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို အသံုးျပဳရန္ အေၾကာင္းမ႐ွိေသးေခ်။ ဤသည္တို႔မွာ ယေန႔အထိ ေပၚေပါက္လာေသာအခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေလ့လာသံုးသပ္၍တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသမွ ထြက္႐ွိလာမည့္ ဂက္(စ္)မ်ားကို အိႏၵိယႏိုင္ငံက ရ႐ွိခဲ့သည္ ဆိုၾကပါစို႔။ အိႏၵိယႏိုင္ငံအေနႏွင့္ ရခိုင္ေဒသမွထြက္႐ွိလာမည့္ ဂက္(စ္)မ်ားကို မူလကပင္စစ္ေတြဆိပ္ကမ္းမွ သေဘၤာျဖင့္တင္ပို႔ရန္ အစီအစဥ္ထား႐ွိၿပီးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ စစ္ေတြသေဘၤာဆိပ္ (ေဖာင္ေတာ္ႀကီး) ျပဳျပင္ရန္အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း(၁၀၀)ကိုလည္း သတ္မွတ္၍ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ယေန႔အေျခအေနတြင္ မည္သို႔မွ်တိတိက်က် ခန္႔မွန္း၍ မျဖစ္ႏိုင္ဘဲ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ အေျခအေနမ်ားကိုသာ မ်က္ေျခမျပတ္ ေလ့လာေနရမ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း

    ျမန္မာႏိုင္ငံ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးဆံုးသည့္ေနာက္ပိုင္း၌ စီးပြားေရးအရ လွ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖဳိးလာသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ျပည္တြင္းတြင္ လုပ္ကိုင္ေနရာမွတစ္ဆင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အခြင့္အလမ္း႐ွိလွ်င္႐ွိသလို စြန္႔စားလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ႏိုင္ငံလည္းျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ၎စတင္ဝင္ေရာက္သည့္ လုပ္ငန္းႀကီးမွာ သဘာဝလုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေန႔စဥ္တစ္ရက္လွ်င္ တစ္ဘီလီယံက်ဴဗိဖိ (One Billion Bubie Feet) သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ားကို မုတၱမပင္လယ္ေကြ႔႐ွိ ရတနာႏွင့္ ရဲတံခြန္လုပ္ကြက္မ်ားမွ တင္ပို႔လွ်က္႐ွိေနသည္။ ဤသို႔တင္ပို႔ျခင္းျဖင့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ တင္သြင္းေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ားအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂.၁၆ ဘီလီယံ ($ 2.16 Billion at $ 7.00 per 1000 cu.fts) ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေပးေခ်ခဲ့ေလသည္။

    ဒုတိယဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္လႈပ္႐ွားလွ်က္႐ွိေသာ လုပ္ငန္းႀကီးသည္ကား တာဆန္းေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းျဖစ္ေပသည္။ ဤစီမံကိန္းသည္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕၏အေ႐ွ႕ဘက္ မိုင္းပန္းၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ မိုင္းတံုၿမဳိ႕နယ္အၾကား ဝမ္းဆာလာေက်း႐ြာအနီး  တာဆန္းႀကဳိးတံတား၏အထက္ဘက္ ကိုးမိုင္ခန္႔အကြာ သံလြင္ျမစ္ေပၚ၌ အလ်ား ၂၈၄၈ ေပ အျမင့္ ၇၄၆ ေပ႐ွိ (RCC) အမ်ဳိးအစားကြန္ကရစ္ေရေလွာင္တမံတည္ေဆာက္ၿပီး၊ စီမံကိန္းၿပီးစီးပါက စက္တပ္စက္အင္အားစုစုေပါင္း ၇၁၁၀ မဂၢါဝပ္၊ ႏွစ္စဥ္ပွ်မ္းမွ် လွ်စ္စစ္ဓာတ္အား ကီလိုဝပ္နာရီ သန္းေပါင္း (၃၅၄၄၆) ထုတ္လုပ္ေပးမည့္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ဤလုပ္ငန္းစတင္ေဆာင္႐ြက္သည့္ အခမ္းအနား (Ground Breaking Ceremoney) ကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၃၀)ရက္ေန႔က တာဆန္းေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း ေရလႊဲဥမင္လိုဏ္ဂူအဝင္ပိုင္း႐ွိ မဂၤလာမ႑ာပ္၌ က်င္းပခဲ့ေလသည္။

    ဤလုပ္ငန္းႀကီးအတြက္ ကုန္က်မည့္ခန္႔မွန္းေျခ တန္ဖိုးမွာ  အေမရကိန္ေဒၚလာ ေျခာက္ဘီလီယံျဖစ္ရာ အရင္းအႏွီးမ်ားသည့္အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေဝစုကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း စီစဥ္ခဲ့ၾကေလသည္။
    (က) တ႐ုတ္ႏိုင္ငံစြမ္းအားကုမၸဏီ         ၅၁% (China Gezhouba Water and Power Group Co., Ltd.)
    (ခ) ထိုင္းႏိုင္ငံ အမ္ဒီအက္(ခ္စ္) အုပ္စု    ၂၄% (Thailand MDX Group Co., Ltd.)
    (ဂ)  ျမန္မာ့ေရအားလွ်ပ္စစ္အေကာင္
          အထည္ေဖာ္ေရးဌာန        ၂၅% (Myanmar Department Hydro Implementation)

    ဤလုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ့သည္ေန႔မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၃၀) ရက္ျဖစ္၍ လုပ္ငန္းအတိုင္းအတာႀကီးမားမႈေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးကာလမွာ (၁၅) ႏွစ္ၾကာျမင့္လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းပါသည္။

    တတိယဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရန္ ခ်ိန္႐ြယ္လွ်က္႐ွိသည့္လုပ္ငန္းႀကီးမွာ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ပါသည္။ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဟုေျပာရေသာ္လည္း  ဤဆိပ္ကမ္းမွာ ကန္ခ်နာဘူရီ - ထားဝယ္လမ္းမႀကီးေဆာက္လုပ္ျခင္းလည္းပါဝင္ပါသည္။ ဤလမ္းမႀကီး ေဆာက္လုပ္ျခင္းတြင္ ပါဝင္ေသာ ကန္ခ်နာဘူရီျပည္နယ္သည္ ထိုင္း-ျမန္မာသမိုင္းတြင္ လူသိမ်ားေသာ နယ္တနယ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ယခင္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေသာ ျမန္မာဘုရင္မ်ား ထိုင္းၿမဳိ႕ေတာ္ အယုဒၶယသို႔ခ်ီတက္ခဲ့စဥ္က နယ္စပ္႐ွိ ဘုရားသံုးဆူေတာင္ၾကားလမ္းကိုျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တေထက္နားစခန္းအျဖစ္ ရပ္နားစခန္းခ်ေလ့႐ွိေသာ ၿမဳိ႕ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

    ကန္ခ်နာဘူရီျပည္နယ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ မယ္နိမိတ္ခ်င္း ၃၇၄ ကီလိုမီတာ ဆက္စပ္လ်က္႐ွိၿပီး ယင္းနယ္နိမိတ္တေလွ်ာက္ ျဖတ္ကူးႏိုင္သည့္ ဘုရားသံုးဆူအပါအဝင္ ေတာင္ၾကားလမ္း (၃၀) ႐ွိေလသည္။ ယင္းေတာင္ၾကားလမ္းမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းစစ္ေဆးခဲ့ရာ ဘန္ေကာင္း (Ban Koa) ၿမဳိ႕နယ္၊ ကန္ခ်နာဘူရီၿမဳိ႕မွ ၇၀ ကီလိုမီတာ႐ွိ၍ ထားဝယ္ၿမဳိ႕မွ ၁၃၀ ကီလိုမီတာ႐ွိရာ ဘန္းဖုနမ္း႐ြန္ေဒသ (Ban Phunamron) သည္ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္မည္ဆိုၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဤသို႔ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္သို႔တင္ျပခဲ့ၾကရာ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မွ အင္အီအက္(စ္)ဒီဘီ (National Economic and Social Development Board) အဖြဲ႔ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔ (ဂ်ပန္) (Japan International Co-Operation Agency) တို႔ပူေပါင္း၍ကြင္းဆင္းေလ့လာခဲ့ၾကရာ ထားဝယ္ဆိပ္ကမ္းသည္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းအျဖစ္ လြယ္ကူစြာေဖာ္ႏိုင္မည့္ေဒသျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႐ွိရေလသည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္သည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဧၿပီလအတြင္းက ဘန္ေကာက္ၿမဳိ႕သို႔ တရားဝင္အလည္အပတ္ေရာက္႐ွိခဲ့ရာ ကီလိုမီတာ ၁၃၀ ႐ွည္လ်ားေသာ ကန္ခ်နာဘူရီ-ထားဝယ္လမ္းသည္ ႏွစ္ႏိုင္ငံအက်ဳိးကိုသာ သယ္ပိုးမည္မဟုတ္ဘဲ အနီးအနား႐ွိအာ႐ွေဒသအတြက္လည္း အက်ဳိး႐ွိမည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါသည္။ ျမန္မာအစိုးအေနႏွင့္ ဤလမ္းကို ႏွစ္ဖက္ေသာအစိုးရ၏ လုပ္ငန္းတို႔တြင္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ အီတလီယံ-ထိုင္း (Italian-Thai) အဖြဲ႔အစည္းအား တာဝန္ေပးရန္ အႀကံေပးခဲ့ေလသည္။

    အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆမတ္ဆြန္ဒါရဝဲ (Samak Sundaravei) ႏွင့္ ျမန္မာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္တို႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္က  ျမန္မာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ထားဝယ္ၿမဳိ႕တြင္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္လာေစရန္အတြက္၊ စက္မႈဇုန္ႏွင့္ ပင္လယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ရန္ ေျမဧကတစ္သိန္း သတ္မွတ္ရာထားၿပီးျဖစ္သည္ဟုဆိုၿပီး ထိုစက္မႈဇုန္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ႐ွိမည့္ ေရနံႏွင့္ေရနံခ်က္စက္႐ံုကဲ့သို႔ေသာ စြမ္းအင္ဆိုင္ရာစက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ထား႐ွိမည္ဟုဆိုပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးဝန္ႀကီး မစၥတာဆန္တီပရမ္ဖတ္ (Mr. Santi Promphat) ကေျပာသည္မွ ပင္လယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္ရန္ ဘတ္ေငြ ဘီလီယံ ၄၀ မွ ၅၀ အထိကုန္က်မည္ျဖစ္ၿပီး စက္မႈဇုန္အတြက္မူ ေနာက္ထပ္ဘတ္ေငြ ဘီလီယံ ၁၀၀ ခန္႔သံုးစြဲရန္႐ွိသည္ဟု ဆိုသည္။

    ႏွစ္ဖက္ေသာအစိုးရတို႔က သေဘာတူညီၾကသည္မွ ထိုင္းအစိုးရအေနႏွင့္ လိုအပ္မည့္အသံုးစရိတ္ ရန္ပံုေငြ (Loan) မ်ားရ႐ွိေစေရးအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအေနႏွင့္ ယင္းရန္ပံုေငြမ်ား၏ လံုၿခဳံမႈကို တာဝန္ယူရန္ျဖစ္သည္။ PTT ကုမၸဏီကဲ့သို႔ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ေရနံအလ်ံအပယ္ေပါႂကြယ္ဝသည့္ေနရာတြင္ ေရနံခ်က္စက္႐ံုမ်ားတည္ေဆာက္ရန္ စိတ္ဝင္စားမႈျပင္းျပခဲ့ၾကသည္။

    အထက္၌ဆိုခဲ့ေသာ ကန္ခ်ာနာဘူရီ-ထားဝယ္လမ္းမႀကီးကို ျမန္မာဘက္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းလုပ္ရန္ ရည္မွန္းထားေသာ ေမာင္းမကန္ဆိပ္ကမ္းမွအစျပဳ၍ ထိုင္ငံနယ္စပ္႐ွိ ဘန္းဖုနမ္႐ြန္ေတာင္ၾကားလမ္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွိ ဆဲသမီးေတာင္ၾကားလမ္း၊ ထုမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာနယ္စပ္မွ ၅ မိုင္သာကြာေဝးေသာ ဘန္းဖုနမ္႐ြန္႐ြာသို႔ ဆက္ရန္ျဖစ္သည္။ ဘန္းဖုန္႐ြန္ႏွင့္ ကန္ခ်ာနာဘူရီၿမဳိ႕မွာလ မ္းေဖာက္လုပ္ၿပီးျဖစ္၍ လက္႐ွိလမ္းကို ကားလမ္းမႀကီးအဆင့္သို႔တိုးျမႇင့္လိုက္႐ံုပင္ျဖစ္သည္။ အဆင့္တိုးျမႇင့္ရာတြင္ ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ လမ္းေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း႐ွိေသာ လမ္းမႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ကုန္က်မည့္ခန္႔မွန္းေျခေငြမွာ ဘတ္ေငြ သန္း ၃၄၀ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအဆင့္မွာ လမ္းေလးေၾကာင္းထိတိုးခ်ဲ႕ရန္ျဖစ္သည္။  ဒုတိယအဆင့္သို႔တိုးခ်ဲ႕လိုသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ဘတ္ေငြ သန္း ၈၅၀ ကုန္က်လိမ့္မည္ဟု ခန္းမွန္းၾကသည္။

    အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းႏိုင္ငံအၾကား နားလည္မႈမ်ားကို တစ္ဆင့္တိုး၍ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္က်င္းပမည့္ အာဆီယံႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးမ်ား၏ အထူးအစည္းအေဝးကို တက္ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဦးဉာဏ္ဝင္းသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး မစၥတာ နီပိုဒြန္ႏွင့္အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္ေရးဆိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအၾကား နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာ လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲသို႔တက္ေရာက္၍ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကေလသည္။

    ဤအေတာအတြင္း ေမလ ၂/၃ ရက္မ်ားတြင္က်ေရာက္ခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူအမ်ားေသေၾကပ်က္စီး၍ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မုတၱမပင္လယ္ေကြ႔မွထြက္႐ွိေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ားကိုတင္သြင္း၍ ႏွစ္စဥ္အေမရိကန္ေဒၚလာႏွစ္ဘီလီယံေက်ာ္ေက်ာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ေပးသြင္းေနေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ပီတီတီကုမၸဏီ (PTT Public Company Ltd.) သည္ ၎ပိုင္ အမ္တီ - ပင္ထေရဒါး (MT Pentrader) သေဘၤာႏွင့္ ဒီဇယ္ဆီ လီတာ ၄၈၀၀၀၀ ကိုတင္ေဆာင္၍ သံလ်င္ၿမဳိ႕အမွတ္(၁) ေရနံခ်က္စက္႐ံုတြင္ အမ်ားျပည္သူမ်ား၏ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ အသံုးျပဳရန္ ေမလ(၁၆)ရက္ေန႔က လွဴဒါန္းခဲ့ေလသည္။

    ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျခားစိတ္ဝင္စားမႈ႐ွိေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံျဖစ္ေလသည္။ ၎သည္ ၎၏တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖဳိးလာေသာ အေျခအေနႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီစြာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ထိုင္းအစ႐ွိေသာ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ က်ယ္ျပန္႔စြာျပဳလုပ္လိုေသာ ဆႏၵ႐ွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွတစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္း၍ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ကုန္းေၾကာင္းခရီးျဖင့္ လမ္းေဖာက္လုပ္ေရးကို မ်ားစြာစိတ္ဝင္စားသည္။ မူအားျဖင့္သေဘာတူညီခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ မဏိပူနယ္စပ္႐ွိ မိုးေရၿမဳိ႕မွ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သည့္ မိုးေရ-ကေလးလမ္းကိုခ်ဲ႕ျခင္းႏွင့္ အမာခံကတၱရာ လမ္းခင္းျခင္းလုပ္ငန္းတို႔ကိုလည္း ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္လွ်က္႐ွိေပသည္။

    ဤအေျခအေနတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကလည္း ထားဝယ္တြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုေဆာက္လုပ္ရန္ ဆႏၵ႐ွိေနေၾကာင္းသိ႐ွိခဲ့ရာ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္၊ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ နီေပါႏွင့္ ဘူတန္ႏိုင္ငံတို႔ပါဝင္ေသာ ဘင္းစ္တက္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးမ်ား၏ အစည္းအေဝးကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလအတြင္းက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျပဳလုပ္စဥ္ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို ေဆာက္လုပ္သင့္ေၾကာင္း၊ ယခုသြားေနရေသာ မလကၠာ ေရလက္ၾကားမွ ျဖတ္သန္းသြားရသည္ထက္ ကီလိုမီတာ (၂၀၀၀) သက္သာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတြင္ တန္ခ်ိန္ (၅၀၀၀၀) ႐ွိ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးမ်ားဝင္ေရာက္ႏိုင္ေသာ အေျခအေန႐ွိေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ အက်ယ္တဝင့္ တင္ျပခဲ့ေလသည္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားကို ၿခဳံငံုသံုးသပ္ရပါလွ်င္ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္းသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းကလည္းေကာင္း၊ ၁၉၇၅ ခုအတြင္းက အသံုးျပဳခဲ့ေသာ လက္(ခ်္)စီမံကိန္းအရလည္းေကာင္း၊ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ အဆင့္ျမင့္ေသာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို တကယ္အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ ပုဂၢဳိလ္၊ အဖြဲ႔အစည္းမွာ တိတိက်က်မေပၚေသးေပ။ ယေန႔အထိ စိတ္အဝင္စားဆံုးဟု ယူဆႏိုင္ေသာအဖြဲ႔အစည္းမွာ တ႐ုတ္ေရနံကုမၸဏီ (စီအင္ပီပီ)ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာသိ႐ွိရသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယင္းေရနံကုမၸဏီ၏ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေ႐ွ႔ဆက္လုပ္ငန္းစဥ္အေျခအေနမ်ားက ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္း၏ အလားအလာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာတင္ျပရပါသည္။

    ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အေျခအေနကမူ စကတည္းက ယင္းဆိပ္ကမ္းကို အသံုးျပဳလိုသည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ကန္ခ်ာနာဘူရီျပည္နယ္က စတင္ခဲ့ၿပီး၊ တစ္ဆင့္စီ၊ တစ္ဆင့္စီ၊ လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရးလမ္းစဥ္အတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာင္အဆင့္သို႔ေရာက္႐ွိ၍ အျမင့္ဆံုးအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ ႏွစ္ႏိုင္ငံဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွစ္ဦး၏ သေဘာတူညီခ်က္ကို ရ႐ွိၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ လုပ္ကိုင္မည့္ပံုၾကမ္းကိုလည္း ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ယင္းမွတဆင့္တိုး၍ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား နားလည္မႈစာခၽြန္ကိုပင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးမ်ားက ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁၉) ရက္ေန႔တြင္ အာဆီယံႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးတက္ေရာက္စဥ္က စကၤာပူ၌ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

    ၎ျပင္ ေရနံႏွင့္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ အက်ဳိးတူပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္လွ်က္႐ွိ၍ မၾကာမီအတြင္း ေနာက္ထပ္တစ္ေန႔လွ်င္ ကုဗေပ သန္း ၃၀၀ ပို႔ေပးႏိုင္ေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းတစ္ခုကိုေဆာက္လုပ္ရန္ စီစဥ္လွ်က္႐ွိသည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ပီတီကုမၸဏီက နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ အမ်ားျပည္သူအတြက္ ဒီဇယ္ဆီ လီတာ (၄၈၀၀၀၀) ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁၆)ရက္ေန႔က လွဴဒါန္းခဲ့ရာ တကယ့္လက္ေတြ႔ အသံုးျပဳမည့္ ကုမၸဏီႀကီးကလည္း ဤလုပ္ငန္းစီမံခ်က္တြင္ မည္မွ်စိတ္ဝင္စားလ်က္႐ွိသည္ကို ေပၚလြင္ေစခဲ့ပါသည္။

    သို႔ျဖစ္ပါ၍ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း၏ အလားအလာမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရတစ္ခုတည္းသာမက အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ ပုဂၢလိကအပိုင္းကလည္း စိတ္ဝင္စားမႈ ပြားမ်ားလွ်က္႐ွိေသာ အေပါင္းလကၡဏာအမ်ားအျပားႏွင့္ တစ္ေန႔တျခားတိုးပြား ျဖည့္ဆည္းလွ်က္႐ွိသည့္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ရပ္အျဖစ္ ေတြ႔ျမင္ေနရေၾကာင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

        ျမန္မာ့ေရနံဆိပ္ကမ္းမ်ား၏ အလားအလာ ေနာက္ဆက္တြဲ “က”
    လက္(ခ်္)သေဘၤာေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းမွရ႐ွိေသာ ဝင္ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာမ်ား

စဥ္ ----- သေဘၤာအမည္ ------------ခရီးစဥ္ -----------ဝင္သည့္ေန႔ ----------- ထြက္သည့္ေန႔ ----------- အေမရိကန္ေဒၚလာ

၁။ ------S.S Green Island ----------- ၁ ------------- ၅-၄-၇၅ ----------------- ၇-၄-၇၅ -------------------- ၁၈၇၉၅.၀၀
၂။ ------S.S Green Harbour -------- ၁ ------------ -၂၀-၄-၇၅ --------------- ၂၁-၄-၇၅ ------------------- ၁၉၈၀၄.၀၀
၃။ ------S.S Green Valley ----------- ၁ ------------- ၁၈-၅-၇၅ --------------- ၂၀-၅-၇၅ -------------------၂၃၇၇၅.၀၀
၄။ ------S.S Green Harbour -------- ၂ --------------၂၅-၇-၇၅ ----------------၂၈-၇-၇၅ ------------------- ၃၁၉၈၁.၀၀
၅။ ----- S.S Green Valley ----------- ၂ ------------- ၁၈-၈-၇၅ ----------------၂၀-၈-၇၅ ------------------- ၁၅၀၇၈.၀၀
၆။ ------S.S Green Island ----------- ၂ ------------- ၁၃-၉-၇၅ ----------------- ၁၃-၉-၇၅ ------------------ ၈၈၉၉.၀၀
၇။ ------S.S Green Island------------ ၃ ------------ ၁၅-၉-၇၅ --------------- ၁၅-၉-၇၅ -------------------- ၅၉၂၈.၀၀
၈။ ------S.S Green Forest ----------- ၁ ------------- ၁၇-၉-၇၅ --------------- ၁၇-၉-၇၅ ------------------- ၁၂၈၇၆.၀၀
၉။ ------S.S Green Harbour -------- ၃-------------၂၀-၁၀-၇၅ ---------------၂၀-၁၀-၇၅ ------------------၁၄၄၂၀.၀၀
                       ----------------------------------------------- စက္သံုးဆီမ်ား ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ ------- ၄၄၅၇၈.၀၀

                      -------------------------------------------------------------------    စုစုေပါင္းရ႐ွိေငြ ---၁၉၈၈၃၄.၀၀


                ေဒါက္တာစုစုသာထြန္း


မွတ္ခ်ပ္။   ။

ေက်ာက္ျဖဴၿမဳိ႕တည္ ႏွစ္ (၁၈၀)ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္၊ ေက်ာက္ျဖဴမဂၢဇင္း (၂၀၀၉) ခုႏွစ္ ထုတ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
Source  http://www.facebook.com/notes/ven-indobhasa/%E1%80%BB%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%B7%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%94%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%AD%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%A1%E1%80%9C%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%A1%E1%80%9C%E1%80%AC-%E1%80%A1%E1%80%95%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8-%E1%81%81/559171770778743